Wiedzą o tym nieliczni, bo podczas rocznicy przeważnie mówi się o walkach w Wolsztynie. Dlatego też kębłowianie postanowili zaakcentować udział swoich przodków w walkach, organizując po raz pierwszy uroczystości rocznicowe. W czwartkowe przedpołudnie 5 stycznia w kościele pod wezwaniem św. Bartłomieja odprawiona została msza św. w intencji poległych, pomordowanych i zmarłych uczestników Powstania Wielkopolskiego z całej parafii. Nabożeństwo odprawił ks. Andrzej Kruś, podkreślając w kazaniu duże poświęcenie i odwagę powstańców. Po mszy złożono kwiaty pod pomnikiem poświęconym poległym i pomordowanym w walkach o niepodległość od 1914 do 1945 roku na miejscowym cmentarzu. 

• W przyszłym roku planujemy zorganizować bogatsze obchody - mówi Bogdan Świetliński z Rady Sołeckiej w Kębłowie. - Być może odbędzie się okolicznościowa akademia w miejscowym domu kultury. Chodzi nam przede wszystkim o to, by o tym tak ważnym wydarzeniu pamiętała młodzież. 
• Mój dziadek Piotr Kotlarski pochodził z Kębłowa. Zginął w czasie I wojnie światowej - mówi Maria Czarna ze Starego Widzimia, która wraz z mężem Czesławem zapaliła znicz pod pomnikiem. - W powstaniu zginęli dwaj wujowie żony, którzy pochodzili z Kiełkowa- mówi Jan Frankiewicz z Kębłowa. - Polegli w walkach pod Babimostem. 

Cenny dokument 

Wspomnienia sześciu powstańców z Kębłowa przedstawione są w Protokóle z 18 stycznia 1927 roku. Protokół przechowywany był przez wiele lat przez rodzinę Bronisława Kotlarskiego, a udostępnił go wnuk Andrzej Kotlarski z Leszna. Pani Eugenia Świetlińska - Pięta kopię protokołu przekazała do wolsztyńskiego muzeum, oraz zamieściła pełne jego brzmienie na stronie internetowej Kębłowa. 
 

Eugenia Świetlińska-Pięta, wnuczka powstańca wielkopolskiego - Franciszka Świetlińskiego, który wraz z braćmi Stefanem i Antonim (Władysławem) walczył w kompanii wielichowskiej. Podczas powstania Franciszkowi, który odwiedzał zaprzyjaźnionych powstańców w Kębłowie, miejscowość tak bardzo spodobała się, że wraz z żoną osiedlił się tutaj jesienią 1919 roku. W historycznym protokole czytamy m.in."W dniu 5go stycznia 1919 r. kiedy o zdobycie Wolsztyna toczyła się walka powstańców przeciw Grendschutzowi, zaalarmowano wszystkich byłych wojskowych celem przeszkodzenia nadejścia posiłków wojskowych z Nowejsoli, który to był na torze kolejowym Nowasól - Wolsztyn zasygnalizowany, celem dania pomocy wojsku niemieckiemu w Wolsztynie. (...) W celu przeszkodzenia nadejściu pociągu z Nowejsoli zorganizowano dorywczo przez udzielenie różnych narzędzi tutejszego fabrykanta maszyn Roberta Marcinowskiego oddział, który w tymże dniu porozkręcał szyny toru kolejowego i takowe częściowo usunął, także przez to uniemożliwiono przejazd pociągu do Wolsztyna, który też w tymże dniu po południu o godz. 4 tej przed stację z jednym plutonem kulomiotów ciężkich nadjechał. Z powodu braku w drużynie karabinów i amunicji a niechcąc narazić ludność cywilną na niebezpieczeństwo, przystąpiono do pertraktacji z tymże oddziałem, który też nie mogąc koleją dalej ruszyć zatrzymał się na dworcu." 

Pomagali w zajęciu Kopanicy 

To tylko fragment obszernej relacji, którą spisali powstańcy Walenty Kotlarski, Franciszek Kozłowski, Michał Pławiński, Andrzej Kotlarski (rolnicy) i Stanisław Kotlarski (kupiec) z Kębłowa oraz Bronisław Kotlarski, kupiec  z Leszna. Oprócz wspomnianych w powstaniu brali też udział: Jan Wita, Leon Waszkowiak, śp. Stanisław Stawski, Bartłomiej Wojtkowiak, Wawrzyn Żygalski, Jan Smerdka, Józef Wita, Stanisław Wita, Józef Kryś, Tomasz Rozynek, Zając Ludwik, Szczepan Siotka (mam wątpliwość co do pierwszej litery nazwiska. przyp.E.Ś.), Max Marcinowski, Robert Marcinowski, Szczepan Pawlik, Andrzej Pawlik, Józef Kotlarski, Stanisław Rogoziński i wielu innych.
Piętnastoosobowa drużyna z Kębłowa pomogła też w zajęciu Kopanicy walcząc w kompanii sierż. Tomiaka. Została jednak cofnięta do Kębłowa, ponieważ posterunki we wsi zaatakował silny patrol niemiecki, raniąc m.in. Józefa Krysia. Drużyna stopniowo powiększała się. Po przejęciu dowództwa przez sierż. Stanisława Górnego stała się plutonem Kompanii Górny pod dowództwem szer. Bronisława Kotlarskiego. W końcu stycznia pluton brał udział w odparciu ataku 20 osobowego patrolu niemieckiego, zabierając do niewoli 2 żołnierzy i jednego ciężko rannego podoficera. Część powstańców znalazła się później w 4 komp. 7 pułku Strzelców Wkp. To tylko część bardzo ciekawej relacji, którą w całości można przeczytać na stronie internetowej Kębłowa. 

Danuta Rogozińska - Rzepa
 
 

	Przy pomniku uczestnicy czwartkowej uroczystości (od lewej) delegacja SP w Kębłowie Danuta Kędziora, Dawid Ziomek i Grażyna Smerdka,  z nauczycielem Tomaszem Andrzejewskim, harcerze z Gimnazjum w Kębłowie - Estera Mądra, Monika Rogozińska i Wojciech Dulko, Eugenia Świetlińska-Pięta i Bogdan Świetliński, Jan Frankiewicz i Maria Czarna. Fot. D. Rzepa
	Organizatorom chodziło przede wszystkim o to, by o tak ważnym wydarzeniu pamiętała młodzież. Na zdjęciu delegacja SP (od lewej) Danuta Kędziora, Dawid Ziomek i Grażyna Smerdka. Fot. D. Rzepa
	Na zdjęciu Maria Czarna z mężem ze Starego Widzimia i delegacja harcerzy z Gimnazjum w Kębłowie. Fot. D. Rzepa
	Na zdjęciu Maria Czarna przy pomniku poległych. Fot. D. Rzepa